Volgers

woensdag 4 juli 2012

Eindelijk, even een vaste plek anti kraak.

Na maandag had ik nog steeds niets gehoord. Dinsdagmorgen ben ik naar Zutphen gegaan omdat ik een afspraak in Zutphen had met Resa. Ik was er al vroeg omdat ik jet meteen naar school had gebracht. En ook nog even bij de vissen gekeken want tenslotte logeren die in de buurtflat haha. Maar goed toen zij kwam van resa heb ik meteen gevraagd naar het appartement. En ja hoor helaas verhuurd net zo als altijd beneden de huurgrens is meestal al meteen verhuurd. Je met er meteen bij zijn anders ben je gewoon te laat. Maar zij gaf niet op en ging verder bellen. En na een half uurtje had ze beet haha. Er is een appartement die op de lijst staat om afgebroken te worden waar ik meteen in kon, maar wel eerst schoonmaken. Ik kon de volgende dag 4 juli kijken. Ik kon me niet meer inhouden ik heb echt waar mensen bij waren gehuild. Ik kon het niet geloven wat een geluk Had het adres opgeschreven en de rest wat ik daar moest regelen geregeld. Ben er nog gebleven want me dochter was pas kwart over twaalf uit. Ik ben naar school gereden me dochter opgehaald. En natuurlijk het grote nieuws verteld. Ik zei we kunnen wel even kijken daar waar het ongeveer is. En wij er naartoe. De auto geparkeerd en kijken en het is een appartement op 1 hoog. Het zag er best aardig uit vanaf de straatkant. En iedereen gesmst die het moesten weten dat we een vast adres weer hebben. Vandaag om 12 uur zijn we naar het appartement geweest. En we hebben gekeken. Het is niet mega groot maar ik weet zeker dat we ons daar gaan redden. En ja we moeten schoonmaken het is er echt heel vies. Maar geef niet ik heb een plek voor mij en de kinderen waar we zeker een jaar tot 3 jaar kunnen verblijven in afwachting op een woning. Had gisteravond al internet geregeld voor het adres want dat duurt weer een aantal weken voor het daar is. Maar dat duurt eigenlijk te lang dus ga ik toch even verder kijken. Al me meubels kan ik niet meenemen maar misschien kan ik die in de berging kwijt want die schijnt behoorlijk groot te zijn. Maar die hebben we nog niet gezien. Er zit wel een mooie keuken in :)). Morgen ga ik met me oudste dochter erheen om schoon te maken en ik hoop dat we deze week de meubels die wel kunnen en de slaapkamers in orde kunnen maken. Dan kan ik aan het eind van de week erin. Ik moet zeggen dat we veel geluk hebben gehad en ik weet dat er zat mensen zijn die dat niet hebben. Maar aan de andere kant denk ik ook weer sinds ik me ketting weer om heb met me hanger (wat gewijd is met het heilige water van Lourdes) en dat bescherming bied ik zoveel geluk heb dat ik hem nooit meer af doe. Noem het maar bijgeloof maar mijn opoe heeft het ooit meegenomen vandaar voor al haar kinderen en voor haar zelf. Ik heb haar hanger gekregen van me tante nadat ik het ooit geleend had met trouwen. Ja hij is oud blauw en was geleend. Dit was het mooiste cadeau wat me ooit gegeven is en ik koester het ook. Ik doe hem echt nooit meer af.                                                  




maandag 2 juli 2012

Misschien toch een appartement???

Zoals ik al zei moet ik hier waar ik nu zit 8 juni eruit. Maar ik heb gisteren op de website van Funda.nl weer gezocht en heb misschien een appartement binnen de huurtoeslaggrens. Ik heb meteen de link gemaild naar ReSa en hoop dat het iets brengt. Ik weet dat ze heel druk met mij is en morgenochtend zie ik haar. Ik hoop dat ik dan goed nieuws heb en het hier achterlaten. Maar dat is even afwachten. Mocht het zo zijn dan heb ik een eigen plek en kan ik rustig afwachten op een woning van de woningbouw en zal er veel onzekerheid en stress van me afvallen. En voor stabiliteit zorgen voor de kinderen, want dat is belangrijk. Ik hou me vingers gekruist, ben op van de zenuwen en hoop maar dat het doorgaat. Intussen is me oude hondje ziek geworden en ik ben bang dat we na bijna 19 jaar afscheid van haar moeten nemen. Ik hoop het niet maar haar laten lijden vind ik heel zielig en heeft ze niet verdient. Het is een trouwe hond en altijd heel lief ook voor de kinderen. Vind het heel jammer maar je moet ook aan het hondje denken. hou jullie op de hoogte van de gang van zaken.

zondag 1 juli 2012

Waar ga ik nu weer heen?

Ja vrijdag bericht gekregen er is een crisis en ze hebben de woning nodig. Dat betekend dat ik 8 juli de woning uit moet en moet zorgen dat ik andere woonruimte heb. Het sloeg in als een bom. Net nu de zomervakantie begint me dochter bij me is moet ze weer gaan. Dat doet me veel verdriet. Want ondertussen is er nog niets te vinden binnen de huurgrens en heb ik nog niets van de andere wbv. Dus ik heb contact opgenomen met resa en aangegeven maar ook daar nog niets van gehoord. Ga hier morgen meteen achter aan. Inmiddels heb ik ook het plan van aanpak binnen van de voogd. Er wordt erkend dat mijn ex inmiddels een moeilijke man is en dat hij opvliegend en impulsief is. zijn gedrag is obsessief en in gesprekken probeert hij een goed in druk te maken. Maar eens buiten de deur gaat ie weer zijn eigen gang. O ja hij werkt overal aan mee maar niet voor zichzelf alleen om bij mij terug te kunnen komen. Maar ik ben niet gek ik trap er niet in. Het maakt me zorgen hoe alles gaat. Ik weet niet meer hoe het verder moet en hoop dat er snel een oplossing komt in deze hele situatie.Ik heb aanstaande woensdag een gesprek voor de dochter van 16 om aan te melden bij leerhuis. En ik moet me aan de afspraken houden maar dat lukt me wel gelukkig ziet de voogd nu ook wel in hoe het zit. Daar ben ik blij om dat stukje erkenning.Maanden heb ik me alleen gevoelt in alles omdat ik niet geloofd werd, maar nu komt daar gelukkig verandering in. Ik probeer te blijven staan in deze situatie maar het is wel moeilijk. Je probeert je hoofd erbij te houden en oplossing te vinden maar op moment zie ik deze niet. Ze zeggen wek eens het keven is een beproeving, nou dan is dit wel een hele zware beproeving. Mijn leven is nooit makkelijk geweest maar wat meer rust en stabiliteit zou fijn zijn. Dat hoop ik dat het snel komt want ik ben er wel aan toe. Maar goed afwachten maar weer en morgen bellen. Ik heb een huis gevonden binnen de huurgrens maar aan de inkomenseisen kan ik niet voldoen. Dus hoop ik alleen maar.

donderdag 28 juni 2012

Spannende tijden

Inmiddels is het donderdag en nee nog geen nieuws of zicht op een huis. Het is weer afwachten. Nog twee weekjes en dan moet ik hier ook weer weg. Wordt er gek van, van al dat wachten. Zelf ben ik ook druk aan het zoeken maar het valt niet mee om particulier te huren binnen de huurtoeslaggrens. Ik begin me steeds drukker te maken wat als ik niets heb en weg moet. Waar moet ik dan weer heen en kan ik de vakantie niet met me kinderen doorbrengen. Als ik geen eigen plek heb dan gaan me kinderen weer bij me weg en dat terwijl we elkaar zo nodig hebben. Er is zoveel gebeurd, maar nu alles zo is kan het alleen maar beter worden. Zeggen ze alleen weten we niet wanneer. Dus nu is het weer een beginnende stresstijd. Gewoon omdat ik me kinderen weer bij me wil hebben. Vooral de jongste. Mijn dochter van 16 gaat op een leerhuis daar moet ik woensdag naar toe om te kijken wanneer en een gesprek. Zit er wel mee. Zo raar 16 jaar en dan al een leerhuis. Maar goed we zien wel hoe het gaat. De voogd heeft inmiddels ook het en en ander gedaan. Ze heeft een positieve brief geschreven bij de inschrijving van een wbv en ik hoop dat het allemaal gaat lukken voor de zomervakantie allemaal voorbij is. Dan kunnen we eindelijk ons leven echt oppakken en weer structuur. Want niets is belangrijker dan dat voor jezelf maar vooral voor de kinderen. Dit weekend komt me kleine meisje weer bij me en ik ben er heel blij om. Het valt niet mee om alleen te zijn in zon groot huis. Ze blijft zolang het kan, dus zolang ik hier kan blijven of tot ik een huis heb. Maak me wel zorgen over alles en het maakt me wel verdrietig. Zelf denk ik nog steeds even terug en hoe ik een oplossing kan vinden, maarja is niet zo makkelijk allemaal. Maar vandaag schijnt de zon en proberen weer positief te blijven en hopen dat het snel gaat lukken. Binnenkort weer een stukje blog erbij. Mocht er geen nieuws meer zijn voor het weekend wens ik iedereen een zonnig en fijn weekend.

maandag 25 juni 2012

Wat en hoe nu verder

Het is donderdagochtend en ik krijg bezoek van eropaf. Deze ochtend gaan ik mijn verhaal vertellen om zo een reconstructie te maken waar het ongeveer mis is gegaan voor de huisuitzetting.Waarom is het toch doorgezet en wat kan er in de toekomst beter.
Het was een lange ochtend maar dat geef niet. Ik vind het niet erg om me verhaal te doen, ik hoop alleen dat anderen er wat aan hebben. Het is heel belangrijk voor mij dat ik me verhaal kwijt kan en hoop dat anderen dit niet hoeven mee te maken. Want een huisuitzetting met kinderen is niet niets. Ik heb me verhaal gedaan en moet zeggen het lucht wel op. Het is hetzelfde doel als wat ik met me blog wil bereiken. Moet zeggen dat de mensen van eropaf geduldig zijn en dat ze goed luisteren naar wat jij hebt te vertellen. Dit wordt in de loop van tijd op papier gezet want de mensen die er in voorkomen kunnen hun verhaal ook nog kwijt om zo een hele reconstructie te kunnen maken. Ik ben benieuwd of het inderdaad zo is wat ik denk waar het mis is gegaan. Dus gewoon rustig afwachten tot het klaar is. Mijn dochter gaat de volgende dag 8 jaar worden en het doet me pijn dat ik haar de volgende ochtend niet naar school breng met haar lekkernijen om te trakteren. Ze zal pas laat in de middag komen. Dus Vrijdag ben ik rustig aan het opruimen slingers en ballonnen ophangen in het huis waar ik tijdelijk kan verblijven. Leuke kleine cadeautjes gekocht zodat het heel veel lijkt die ze mag uitpakken als ze bij mij is. De dag kan me niet snel genoeg voorbij gaan. Haar vader mag haar bezoeken van de voogd die middag.Haar vader belt me op om te zeggen dat die gaat en een half uur daarna gaat weer de telefoon. Hij is al weer bij haar weg. Ik denk alleen maar het is je dochter waarom zo kort bij haar? Ik weet het wel ik ben er niet het gaat hem niet om de kinderen maar om mij. Want zoals in elk telefoon gesprek heeft ie het meer over mij over ons en hoe het verder moet volgens hem. Hij kan niet begrijpen dat wij geen toekomst meer hebben en wat je ook zegt of doet het helpt niet. Het gaat er niet in bij hem. Dus zeg ik niets meer en druk meestal de telefoon weg omdat ik er geen zin in heb. Bellen oké maar over de kinderen niet meer voor mij. Wil hij wat met de kinderen belt hij de voogd maar en dan regel die dat maar ik doe het niet meer, het heeft geen nut want de ruzies lopen ook nog steeds door met hem. Vrijdag avond me dochter komt eindelijk. Het is een gezellige avond en we hebben veel plezier en veel geknuffeld. Bijna al me kinderen zijn er en de jongste heeft lekkere kleine cakejes gebakken hahaha. Het weekend verloop rustig. Op zondag vind ik in me postvak de rekening van de opslagbox hier schrik ik van. Mijn box is 150 euro per maand maar wel een hele grote. Nu de eerste rekening er is komen er allerlei kosten bij zoals borg pas borg box en we praten al snel over 435 euro die ik moet gaan betalen, maar omdat ik al 100 heb betaald mag deze ervan af. Dan blijft er nog een mooi bedrag open staan en per omgaande betalen staat er. Dus moet deze met spoed voldaan worden want ik wil me spullen niet kwijt. Als ik een huis krijg kan ik me niet veroorloven om nieuwe spullen te halen dat is duurder dan de box. Moet alleen even kijken hoe want me ex heeft zogenaamd geen geld en kan niet betalen zegt ie. Nee hij heeft tenslotte de boel al voor elkaar zijn kamer nu zijn kleding en zo dus ja hij wil me terug maar meehelpen om de puinhoop op te ruimen heeft meneer geen zin in. En als hij iets beloofd is het nog maar de vraag of hij het nakomt. Ja mooie woorden van hem maar geen actie. Maar dit komt wel goed met mij blijf altijd positief hoe donker het ook is ergens is er altijd wel een lichtpunt en komt het weer goed. Ondertussen heb ik wel uitslag op me huid van de stress maar dat gaat ook wel over het is  geen blijvende ziekte of iets degelijks maar wel vreselijk irritant. Ik maak me wel zorgen maar probeer het niet te laten winnen want anders heb ik geen kracht meer om verder te gaan terwijl dit wel moet voor de kinderen. Ik hoop ook dat ik snel bericht krijg wanneer er ongeveer een huis gaat komen. Want niets is beter dan je eigen plek waar je je in thuis kan voelen en heel belangrijk voor de kinderen.

woensdag 20 juni 2012

Tijd werd krap de huisuitztting deel 2

Maandagochtend ben ik naar de buurtflat gegaan naar Re-Sa en daar was die mevrouw van de SP en van Re-Sa die me ook probeerde te helpen. Het werd een spannende dag. Mijn stress werd groter en er liepen veel lieve mensen daar. De mevrouw van Re-Sa had het druk maar ondertussen probeerde ze voor mij ook het e e a te regelen met de woningbouw. Maar ook hier mocht het niet baten de woningbouw weigerde mee te werken aan het eigenkrachtplan. Deze was wel door de advocaat door gefaxt met de brief ik hoopte zo dat het zou lukken. Maar ook zij van Re-Sa kreeg het niet voor elkaar. Ondertussen had ook de gemeente gebeld met de mededeling dat ze niets voor me konden doen. Zoveel mensen die zoveel energie voor mij in de strijd gooiden en instanties die probeerde te redden wat er te redden viel mocht allemaal niet lukken. Meneer X van de woningbouw hield voet bij stuk. De dag kroop voorbij en Re-Sa en ik keken naar de mogelijkheden. Ja die waren er dus niet veel. Ik moest eruit en wel die dinsdag voor 10 uur. Ik was blij dat ik alle belangrijke dingen uit huis had gehaald en die dag heb ik de laatste spullen nog naar de opslag gebracht. Inmiddels heeft de mevrouw van Re-Sa contact gezocht met een andere woningbouw waar ik me in kon schrijven. En het ggnet mocht ook genoemd worden. De kerk zou me 20 euro inschrijfgeld betalen. Ik was blij dat het kon ben er ook heel dankbaar voor. Die dag is Re-Sa heel druk voor me geweest en ik ging naar huis om de belangrijke spullen nog naar de opslag te brengen. Intussen waren we heel de dag nog druk. Me dochter van inmiddels 16 en haar vriend en ja me man (die moest helpen tenslotte was het ook zijn pakkie aan) zijn tot in de avond druk geweest. Wat ik niet meer mee kon nemen heb ik achtergelaten. Mijn dochter en haar vriend heb ik later in de avond weggebracht en op de terugweg heb ik alleen maar gehuild omdat ik niet meer wist te doen. Ik had de sleutels van de kamer van me man hij was ergens anders, waar weet ik niet maar dat deed er niet toe. Ik wilde en wil toch al niets meer van hem. Hij luistert niet naar wat er gezegd wordt en het enige wat hem boeit ben ik en niet eens de kinderen. Want elke gesprek en elk telefoongesprek ging niet over de kinderen maar over ons. Wat weer in ruzie uitbarstte. Ik was alleen in de woning en dacht over alles na. Ik wilde die avond weg daar want wilde er niet bij zijn als ze de woning binnen kwamen. Heb nog een laatste keer gedoucht en me vitrages eraf gehaald de laatste spullen in de auto gezet en ben om 3 uur in de nacht gegaan. Heb het konijn van me dochter meegenomen. Ik ben naar de kamer van me man gegaan heb een paar uurtjes geslapen. Die dinsdagochtend werd ik al vroeg weer wakker en kreeg telefoon van meneer Z van ozc. Hij vroeg hoe het was en ik vertelde van hoe en wat. Hij zei als je zin hebt in koffie kom maar hier heen. Dat heb ik gedaan ben daar naar toe gegaan. Voelde me leeg en verdrietig en hoopte toch stilletjes dat er een laatste moment zou zijn en dat de uitzetting niet door zou gaan. Maar ja zoals er eens een liedje was dromen zijn bedrog was dat ook in dit geval. Het was bedrog de uitzetting ging gewoon door. Alle hoop en vertrouwen was en ben ik nog steeds kwijt. Iedereen die meegewerkt hebben aan het eigenkrachtplan de mensen die zich ingezet hebben voor mij en de kinderen ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds dankbaar. Maanden alleen te zijn geweest en ineens ging het zo snel met hulp om te vechten het huis te behouden dat blijf mij altijd bij. En dat wekte vertrouwen. Aangekomen bij het ozc stond de koffie al klaar, Meneer Z en ik hebben gepraat. En door het praten wist hij misschien wel iets. Hij ging bellen met een instantie om te kijken of die iets hadden waar ik tijdelijk kon verblijven. En ja ze hadden iets en we zijn meteen gegaan. We hebben een gesprek gehad zijn naar de woning gegaan en ik kon het niet geloven. Meneer Z zei dit verdien je je hebt al zoveel meegemaakt nu wordt het tijd voor rust. Ben dezelfde avond gegaan me oudste dochter kwam uit Nijmegen om te helpen met de spullen die niet in de opslag konden mee te nemen naar het huis. Inmiddels ben ik hier een week en ben een beetje gesetteld maar de tijd dringt want het is maar voor 1 maand. Ik  moet zien dat ik zo snel mogelijk woonruimte krijg en doe daar ook me best voor. Re-Sa gaat mij helpen omdat ik te weinig loon heb met een beschermingsbewind en ze begeleid mij naar schuldhulpverlening. Ook gaan we kijken samen dat ik zo snel mogelijk een huis krijg voor mij en de kinderen.Want de huisuitzetting is gewoon doorgegaan. Alle mensen die zich zo hard hebben gemaakt voor mij en de kinderen blijf ik altijd dankbaar maar het is nog niet voorbij. Er gaan meer dingen gebeuren. Er komt een nieuwe conferentie aan om plan b mogelijk te maken. En wat betreft mijn man die mag niet weten waar ik ben. Maar dat wordt allemaal besproken in plan b. En ik hoop dat deze blog anderen helpt want hier komt alles te staan en de vooruitgang van zaken. Deze blog is de bedoeling om anderen weer wijzer te maken met mij ervaring. Morgen weer een nieuwe blog.

Tijd werd krap de huisuitztting deel 1

Ja we gaan weer verder met het verhaal en wat er allemaal verder is gebeurd.
Via de website van eropaf ben ik verder gekomen. En ik meen het als je ooit in een situatie komt te zitten waar je denkt niet meer uit te komen dan doe wat ik gedaan heb maar in een vroege stadium. Dat scheelt een hoop ellende. Ik ben op vrijdag gebeld door een medewerker van eropaf. Hem het verhaal een beetje verteld en uitgelegd dat er een huisuitzetting kwam. Hij rade mij aan om contact te zoeken met eigenkracht-centrale gaf me de website en ging meteen kijken. Heb er geen minuut over nagedacht en heb meteen alles in werking gezet voor een eigenkracht conferentie. Ik ben gebeld en op tweede pinksterdag is er een meneer gekomen van de eigenkracht-centrale en hem het e e a verteld en de eigenkracht conferentie gepland. Dit moest natuurlijk snel van tenslotte de huisuitzetting stond al op 12 juni 2012 10 uur in de ochtend. We hebben iedereen erbij gehaald en deze mensen waren aanwezig Meneer B van het maatschappelijk werk Meneer Z van ozc en de voogd van jeugdzorg en wat familie en vrienden. De conferentie ging van start op 5 juni 2012. De woningbouw wilde niet aanwezig zijn we hadden die uitgenodigd en de wethouder op de hoogte gesteld. Want een eigenkracht conferentie wordt door de gemeente betaald. We hebben een plan gemaakt en hoopten dat het zou lukken om de huisuitzetting tegen te gaan om het plan te kunnen uitvoeren. Dit plan is uitgewerkt door de meneer van eigenkracht-centrale. In dit plan stond o.a. in dat ik hem buiten de deur zou houden en met de woningbouw alles wilde oplossen. De voogd had ook haar zegje gedaan als ik mocht blijven dan mochten de kinderen bij me blijven maar bij uitztting moesten ze beide ergens heen zonder elkaar en ik mocht er niet bij gaan wonen anders zou het probleem zich verplaatsten. Tjee dat was een klap in me gezicht weer voelde ik dat de afspraken met kinderbescherming niet na gekomen werden. Alle bemoeienissen van Centrum voor jeugd en gezin, jeugdzorg, ggnet, eigenkracht-centrale, maatschappelijk werk, huisuitzetting hebben allen geprobeerd om de woningbouw erbij te krijgen maar die deur bleef dicht. De een zei het ligt aan hem ze zijn bang dat je hem weer in huis neemt de ander het is de wietplantage van 50 planten of het waren beide als reden. De huurschuld was ineens het probleem niet meer. Op 1 van die dagen heb ik ook een twitteraccount gemaakt om te zien wat er gebeurde. Ik wilde volgen, maar ik ben natuurlijk niet iemand die stil blijft zitten en begon ook te twitteren. Met 2dekamerleden die twitterde ik gewoon en met gemeente Zutphen ik de hoop dat de wethouder iets kon doen. Ik heb elke dag gebeden dat het een proef was en dat het niet uit zou komen. Op 7 juni ben ik naar het gemeentehuis gegaan en heb me plan daar achtergelaten de man aan de receptie probeerde nog iemand te pakken krijgen maar ze hadden een uitje. Ik werd maandag 10 juni terug gebeld.Die 7 juni ben ik ook naar een advocaat gegaan en die heeft me verhaal aangehoord. Hij heeft een brief naar de woningbouw gestuurd maar de volgende dag was er bericht dat ze niets wilden weten van mij. Intussen ging het twitteren gewoon door. Ik wilde koste wat het kost met de woningbouw praten maar die hielden de deur dicht. Want ze wisten ook niets van de nieuwe situatie en wilde graag een tweede kans. Want nooit heb ik om een kans gevraagd en dit was me eerste keer. Ik kon niet geloven dat de woningbouw zo vast bleef met het standpunt. Inmiddels kreeg ik contact via twitter met de SP in Zutphen en werd op donderdag teruggebeld door de hulpdienst. Inmiddels waren er ook leden van de tweede kamer met mij bezig de een met een ombudsteam de ander in overleg met andere leden. Ook met deze mensen heb ik nog steeds contact. Ik hou ze nog steeds op de hoogte. De Mevrouw van de sp heeft me enorm geholpen ik heb gehuild en we hoopten dat we alles voor elkaar konden krijgen. Via die mevrouw van het SP ben ik in contact gekomen met Re-Sa zij belde me nog diezelfde avond dus donderdag 7 juni en het was best laat. Ze vertelde me dat er een potje was vrijgekomen voor de huurschuld en hoopte zo in onderhandeling te kunnen komen met de woningbouw in Zutphen. Ik zou de maandagochtend bij haar komen in de buurtflat. Ik hoopte dat het zou lukken. De vrijdag ben ik naar het hoofdkantoor van de woningbouw gegaan in Deventer samen met mijn vriendin. We wilden een gesprek en ik begon al overstuur te raken. Toch bleef ik rustig maar heb wel gehuild zag alles uit elkaar vallen en hoopte op begrip en dat ik toch me plan kon gaan uitvoeren. Maar helaas dit mocht niet zo zijn. De dames van de woningbouw hadden gebeld met Zutphen en die bleven voet bij stuk houden. Nu was het antwoord wietplantage in huis ga je er gewoon uit. Maakte niet uit wat je meegemaakt heb je gaat gewoon. Beide dames vonden het wel erg maar ja dat was het beleid van de woningbouw. En ik ging met me vriendin mee en ook dit op twitter gezet. Intussen bleef ik contact houden met eropaf en huisuitzetting en leden van de tweede kamer. Hield iedereen via twitter op de hoogte, wat ik nog steeds doe. De oproepen van eropaf en verschillende mensen naar woningbouw en wethouder over mijn situatie mochten niet baten. Het weekend heb ik me huis leeggehaald en naar de opslag gebracht. Want wilde het risico niet nemen dat ik dat ook allemaal kwijt zou raken. Die zondag werd een harde dag voor me deze vergeet ik nooit meer weer en de dagen erna ook niet. Mijn jongste dochter ging met me oudste dochter mee. Daar ging haar bedje en fiets en haar kleding in de bus om mee te gaan naar Nijmegen. Ik heb zo gehuild heb het er nog moeilijk mee. Want ik mocht niet bij me oudste dochter verblijven tot ik weer iets anders had als de uitzetting doorging zelfs niet voor 3 weken van de voogd. Ik moest maar naar een daklozencentrum want ik was boven de 18 had de voogd gezegd. Alles werd waarheid zoals ik gedacht had mijn kinderen bij me weg en mijn kinderen zonder hun moeder terwijl we al zoveel hadden meegemaakt.